Nee, ik ben niet voor de veertiende keer verhuisd, hoewel dat binnen nu en een jaar waarschijnlijk wel zal gaan gebeuren, maar dat is een ander verhaal. Vandaag zijn mijn ouders verhuisd. Of beter gezegd, Robbie, Patrick en ik hebben hun spullen verhuisd. Na 21 jaar op de Citroenvlinder in Deventer te hebben gewoond zijn ze nu verhuisd naar een woning een paar straten verderop. Het huis heeft de woonkamer, slaapkamer en badkamer op de benedenverdieping. Wat erg prettig voor ze is omdat ze nou eenmaal geen jonge mensen meer zijn. Boven hebben ze een enorme logeerkamer en een fikse opbergruimte annex hobbykamer annex wasdroogruimte. Een logeerkamer is ook noodzaak bij hen. Nog zo vaak komen er familieleden, kinderen en kleinkinderen logeren.
Fantastisch hoeveel rotzooi je kunt verzamelen in 21 jaar. Een ongelooflijke hoeveelheid overbodige spullen, afgedankt, niet meer van deze tijd, kapot of heel, alles werd opgeslagen op zolder of in het schuurtje. Voor de verhuizing hadden mijn ouders gelukkig al heel veel weggegeven of weggegooid. De dozen met spelletjes, autootjes en Lego hebben we wel bewaard. Dat is leuk voor Lilli en Timo als ze over een paar jaar wat ouder zijn.
Ik las, ongeveer een jaar geleden, in de krant dat een Nederlander gemiddeld zeven jaar op een bepaalde plek woont. Ik kom, tot nu toe, aan een gemidddelde van ongeveer drie jaar. Ik zit dus dik onder die zeven jaar. Zelfs mijn ouders redden dat niet. Zij hebben gemiddeld genomen zes jaar in hetzelfde huis gewoond.
Een beetje spijtig is het wel. Robbie en ik hebben ons ouderlijk huis verlaten toen we in het huis op de Citroenvlinder woonden. We hebben er vroeger erg veel lol gehad toen we jong waren. Maar hoe dan ook, ze mogen nu dan wel in een ander huis wonen, het zal altijd ons "thuis" blijven. Het huis waar onze ouders, gelukkig nog steeds samen, wonen. Wij hopen dat dat nog heel lang zo zal blijven.